Estaya de publicaciones n'asturianu, dedicaes a la nuesa cultura y tradiciones. Cola collaboración de Xuan Miyar

Dende la ñube algodonada puede sentir aquéllo que ta prendíu nel so intelectu. Mel arrienda les 24 hores d'un día y alienda, suelta les bocanaes d'enfotu, éses que quier y puede. Báxase a la realidá emocionada pa sentir el devenir de la mirada allargada d'andar pelos requexos de la  Villa de la mano de la so amada.

Principia l'andar pela cai del Agua, a la bocana ensin paragües a la busca de consuelu, a les veces qu'alcuentra l'arume a pan tienru, que ye la so debilidá, ya'l so recuerdu de neñu y, andar a la qu'anda, pa que nun echen furruñu los sos raigaños y creyelos.

Caleyando bien garráu y nun lu suelta, cuntando los pasos sigue andando hasta la estrencha Caleyina, per onde tovía oye los chillíos y berros nidios de tantos neños xugando n'aquélles llargues tardes hasta los atapeceres.

Casco antiguo de la Villa

Y faciendo un exerciciu de puxu, depués de 5 hores de saboriar los requexos, pa que nun-y envuelvan les corrientes d'un airón que paez d'iviernu y pa nun escaecer el tastu aneyu de la mazana dorada fecha magaya y sentílos. Llega a la cai'l Sol pela solombra, y un vecín t'atisbando tolo que pasa, ensin sombreru, dando la parpayuela, mientres la so neña nagua poniendo les manes nel escaparate de casa Mero.

Mel, tien la so mano apretada, siéntela asina, comu si lu llevaren agarráu, cola ilusión que lu guía fuera una mano candial y verdadera, acompángalu mirando al suelu oyendo'l soníu de los pasos imaxinaos pola señardá ya'l tiempu.

Asturiana de Benlluire

Mientres, va pasiando y acariciando'l suelu  llega l'Anchu, tan anchu, el sitiu de paseantes ocasionales, turistes foriatos y vecinos aspirantes a espectadores petando l'hestóricu café. Nes sos cares aldovínase l'enfotu ya ilusiones nesa espera, cola priesa d'entrar nel teatru Riera.

Pisando'l suelu con mimu pa nun mancar la so Villa, anda  p'atayar pel pasaxe andando mui seguru, pa esfrutar de l'ayalga de la Plaza'l mercáu col decoráu de cuentu. Enantes entró nel Café d'autor pisando'l suelu bordáu de flores con filu finu, y esfruta la cafeína  pa entamar la nueche llarga que lu espera espiertu.

Ternín en Valdebárcena

Depués de dieciocho hores yá ta nel mediu la paza'l Güevu. Gasta una hora xirando faciendo un exe col calcañu pagáu al suelu alredor, nel sitiu que lu envuelve, a la velocidá de l'aguya'l minuteru del reló l'Ayuntamientu, al tiempu que siente'l pálpitu del corazón de la Villa a piques d'entamar el sueñu y cásique duerme. Apáguense les lluces de los chigres, toquen a callar, zarraron les puertes.

Agora, la Villa anovada de verdaes infinites, comu sidra'l duernu qu'esgola pel gargüelu. Pasa la nueche acoricáu nun bancu  nel Parque la Ballina con delles hores dormíes, tantes comu perdíes. Suañó coles hestories deprendíes que-y asuénen a tastu agrín comu l'arume de la esperanza dala. Hestories allancaes comu sidra na pipa pa escanciala, qu'espalme na so cara pa beber de los recuerdos.

En la iglesia de Llugas

Dai la to mano blanca, Villa, guíalu pel camín de la to corona celestial  p'alcontrar les emociones anque namás seya per un día. Dormiendo al rasu y empapáu pola rosada, espiértalu yá de día, un vuelu rasu d'andarina.

Puente Amandi

(Dedicáu a la Villa)

XUAN MIYAR

Casco antiguo de la Villa