Parecía que'l carru de vaques ya yera historia, sin embargu un seguidor fiel  a  Villaviciosa  Hermosa diznos lo contrario. Esti mandó  una semeya actual d'un carru cargáu con pación en Valdediós, igual qu'hai cincuenta años o doscientos.

Diz que los antiguos ástures desconocín la rueda, y foron los romanos los que nos enseñaron tala modernidá. Esta nun ye la carreta d'esquirpia o carru del país col trechoriu y la exa que conocieron los nuestros pas, nin siquiera'l carru de grandes ruedes radiaes con llantes de fierru que vieno dempués.

Esti ye'l carru modernu qu'adaptó les ruedes de goma, con lladrales de castañu o carbayu, tentemozos y estandorios, pértigues y angarielles. Tiren dos vaques roxes -carreñes- que son les más fuertes, antes solín llamales navarres; son grandes pal tiru y mui potentes, nunca allórien. Lleven -como tien que ser- mullíes con sos mosqueres, y el sobéu -fuerte y adaptable- que les xunce.

El dueñu va delantre, orguyosu de les sos vaques, y portando na mano una vara que podría ser d'ablanu, y de xuru lleva, como toles guiyaes, un obleru p'afalales.